فرمت فایل: word

تعداد صفحات: 70

اپیدمیولوژی یا همه گیری شناسی یکی از علوم پایه بهداشت عمومی و رویکردی عمده در درک و پیشرفت پزشکی و مراقبت های بهداشتی است. این علم ابزاری مفید برای بالینگران است تا کار خود را با جمعیت مرتبط نمایند، و تصویر بالینی خود را تکمیل نمایند. اپیدمیولوژی دورنمایی را در مورد سلامت عمومی جمعیت شامل علل و سیر بیماریهای آنها را فراهم می آورد (مِزیچ،2005). به عبارت دیگر، اپیدمیولوژی مطالعه توزیع بیماری ها در جمعیت های انسانی و عواملی است که بر توزیع آنها تاثیر می گذارند. تاکید اپیدمیولوژی مطالعه الگوی بروز بیماریها به منظور شناسایی عواملی است که از نظر سبب شناسی با شروع بیماری در برخی از افراد همراهند (فامبن و همکاران،2007).

اپیدمیولوژی عمدتاً بر روشهای مشاهده ای استوار است. اپیدمیولوژی توصیفی به منظور پرداختن به بهداشت عمومی، روشهای ثبت یا پیگیری بیشتر به تخمین میزانهای بیماریها می پردازد. اپیدمیولوژی تحلیلی یا علتی به شناسایی علل بروز بیماریها در انسان می پردازد؛ و اپیدمیولوژی بالینی به فعالیتهایی می پردازد که با استفاده از روشهای اپیدمیولوژیک به سایر جنبه های بیماری مانند تعیین سیر طبیعی آن، عوامل تسهیل کننده خاتمه، بقا، عود یا سایر عواقب بیماری (مانند مرگ و میر یا معلولیت) می پردازند (فامبن و همکاران،2007).

تاریخچه اپیدمیولوژی به قرن 19 و مطالعه بیماریهای عفونی باز می گردد. از اولین مطالعات اپیدمیولوژیک انجام شده می توان به شناسایی ماهیت عفونی و چگونگی انتقال عامل وبا در اپیدمی این بیماری در لندن اشاره نمود. در روانپزشکی، تلاش های انجام شده در اوایل قرن بیستم به شناسایی ماهیت قابلیت درمان انسفالیت پلاگر کمک نمود و یا توانست ارتباط میان اقدام به خودکشی و تغییرات اجتماعی را آشکار نماید. در 30 سال گذشته، اپیدمیولوژی به رشته علمی مستقلی تبدیل شده است که مفاهیم و رویکردهای خاص خود را داراست. هم اکنون ماهیت اپیدمیولوژی بسیار بیشتر از تجزیه و تحلیل ساده اطلاعات پزشکی است (فامبن و همکاران، 2007).

در مطالعات مربوط به تعیین شیوع اختلالات روانپزشکی از نمونه ای از پاسخ دهندگان استفاده می شود که به کمک آنها فراوانی و توزیع اختلالات در جمعیت عمومی تخمین زده
می شود. تمامی این مطالعات مراحل نمونه گیری، ارزیابی مقطعی اختلال، جمع آوری اطلاعات کمکی و تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصله را شامل می شوند. علاقه به آگاهی از شیوع اختلالات مختلف می تواند از شرایط خاص درمانگاهی (با تمرکز محدود) تا کل جامعه (با تمرکز گسترده) را در بر بگیرد (بویل، 1998).

در سالیان اخیر نگرانی های مرتبط با نیازهای بهداشت روان افراد در شرایط درمانگاهی به کل جمعیت گسترده شده است. این دیدگاه بهداشتی جمعیت مدار موجب انجام مطالعات شیوع سنجی متعددی در مورد اختلالات روانپزشکی شده است که به منظور کمک به برنامه ریزی، ارزیابی و اختصاص منابع به انجام رسیده اند. عموماً، کیفیت این مطالعات شیوع سنجی در نتیجه مستقیم پیشرفت در متدولوژی سرشماری بهبود یافته است (بویل، 1998).

اعتبار مطالعات شیوع سنجی تابعی از نمونه گیری، ابزار و تجزیه و تحلیل است. به منظور ارزیابی این ویژگیها باید به سوالات زیر پاسخ داد (بویل، 1998).

1- آیا طراحی مطالعه به گونه ای است که نمونه پاسخ دهندگان معرف جمعیت هدف تعیین شده باشد؟

در مطالعه معتبر از نمونه ای استفاده می شود که نمایانگر جمعیت هدف تعیین شده باشد. نمایانگر بودن کیفیتی است که با استفاده از روشهای آماری نمونه گیری و ارزیابی دقیق ویژگیهای افراد پاسخگو مشخص می گردد.

الف_آیا جمعیت هدف به وضوح مشخص شده است؟

نمونه گیری روشی است که به منظور کسب اطلاعات درباره گروهی بزرگتر، یا جمعیت هدف مورد استفاده قرار می گیرد. جمعیت هدف باید توسط ویژگیهای مشترکی تعریف شود، که بتوان آنها را به صورت دقیق تعیین و اندازه گیری نمود. برخی از ویژگیها عبارتند از: سن، جنس، زبان، نژاد، درآمد و محل سکونت. همواره زیرگروههایی از جمعیت هدف وجود دارند که دسیابی به آنها بسیار گران یا دشوار است. باید این افراد حذف شده به صورت دقیق توصیف شود و تعداد آنها در جمعیت بزرگتر مشخص گردد. تعیین جمعیت هدف و موارد حذف شده برای امکان پذیر شدن قضاوت درباره کاربرد مطالعه در پاسخگویی به پرسش های مطروحه الزامی است (بویل، 1998).

ب_ آیا از نمونه گیری تصادفی[1] برای شناسایی پاسخ دهندگان احتمالی استفاده شده است؟

نمونه گیری تصادفی به این منظورانجام می گردد که از احتمال انتخاب هر یک از افراد پاسخ دهنده در مطالعه مشخص گردد. این امر مستلزم این است که اعضای جمعیت هدف از طریق چارچوب نمونه گیری یا فهرست پاسخگویان بالقوه مشخص گردد. این فهرست باید دسترسی به کلیه اعضای جمعیت هدف تعیین شده به استثنای افراد حذف شده خاص را فراهم آورد. نمونه گیری تصادفی را می توان به شکل های ساده تا پیچیده انجام داد. در نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد از پیش تعیین شده خاصی از واحدها (افراد، خانواده ها، محلات) از چارچوب نمونه گیری انتخاب می شوند، به گونه ای که هر واحد شانس برابری برای انتخاب شدن را دارد.

روش های نمونه گیری پیچیده تر ممکن است به روش طبقه ای[2] انجام شوند که در آن جمعیت به زیر گروههای تقریبا یکنواختی، به نام طبقه، تقسیم بندی می شود که نمونه ها به صورت مستقل و با احتمال مشخصی از هر طبقه انتخاب می شوند. نمونه گیری خوشه ای[3] روش دیگری از نمونه گیری پیچیده است که در آن جمعیت به واحدهای وابسته ای (مانند محله یا منطقه) تقسیم می شود که نمونه با احتمال مشخص از بین آنها انتخاب می شود.

در نمونه گیری چند مرحله ای[4] نمونه ها با احتمال مشخص به صورتی سلسله مراتبی[5] انتخاب می شوند برای مثال ابتدا از نمونه ای از مناطق، سپس نمونه ای از محلات و در نهایت نمونه ای از افراد. در نمونه گیری چند فازی[6] افراد نمونه گیری شده مورد غربالگری قرار می گیرند و سپس برای ارزیابی دقیقتر با احتمال مشخص انتخاب می شوند. استفاده از نمونه گیری تصادفی از الزامات مطالعات شیوع سنجی است (بویل، 1998).

[1]Random sampling

[2]stratified

[3] cluster

[4]multistage

[5]hierarchical

[6]multiphase

فهرست مطالب

اپیدمیولوژی

اهداف و کاربردهای مطالعات اپیدمیولوژیک

روش های بیماریابی در روان پزشکی و علوم رفتاری

ابزار جمع آوری اطلاعات

معایب و مزایای مقیاس های نمره دهی

انواع مقیاس های نمره دهی

ارزیابی مقیاس های نمره دهی

مقیاس های نمره دهی رایج در روان پزشکی کودکان و نوجوانان

شخصیت

نظریه های شخصیت

تعریف شخصیت

اختلالات شخصیت

تعریف اختلالات شخصیت

سبب شناسی

طبقه بندی راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی

طبقه بندی ICD-10

یک نمونه بالینی از اختلال شخصیت مرزی

پیشینه پژوهش(مرور متون)

منابع